Getuigenis

In De Marmite in Oostende kruist een halve Demi Moore lookalike het pad van onze foodie ter plaatse.

‘Meisjes met rode haren kunnen zeggen wat liefde is.  Weten ze ook wat lekker is?’, vraagt foodie Eric D zich smullend en smakkend af.
“In De Marmite in Oostende kruist mijn levenspad een halve Demi Moore lookalike.  Het rode haar in een staart streelt ze als een godin je papillen.
In onze zoektocht naar vergeten parels, ontdek ik een parel van een gastvrouw.

Helaas sloten Le Grillon en Bistro du Port onlangs de deuren.  Is De Marmite ook aan het eind van haar Latijn? Nee hoor, ondanks het niet te harden rustieke decor, vormen de eigenaars een fris echtpaar.

Hun relatie draait rond een houtgrill.  Vooral ten zuiden van de taalgrens is een orgasme volstrekt normaal bij het zien van houten balken.  Bij De Marmite is er meer hout dan in een heel oerwoud. Donker gebeitst hangt er een allerheiligensfeer.  Voor mijn part soupeert de grill de balken op.

Mooi lunchmenuutje met een heerlijke garnaalkroket die naar een zusje snakt.  Of scampi’s met look what they’ve done to that song. Modern geserveerd, zeer goed op smaak.  Zonder liters cholesterol.  Of zalm met ‘garnituur’ die op je tong smelt.  Zacht en verfijnd als de bazin.

Het publiek is een beetje Balkenende.  Wat wil je met een houten balk in het oog?  Vrolijker ben je als je voor Demi komt.  En voor het kooktalent van haar wederhelft.  De gelukzak.  De witte Sauvignon Blanc 2013 van Douchy is fris zesty, maar door zijn jeugd wat dartel in de zuurtjes. Of hun Portugese witte.  Een hoogvlieger die voor vonken zorgt.  De eikneus voelt zich helemaal thuis.

De gratinman in mij valt snel voor een vispannetje.  Rijkelijk gevuld met kabeljauw, zalm, scampi en garnaaltjes, verbrand ik er in mijn ongeduld steevast mijn tong aan.  Wat een heerlijk sausje en kaaskrokantje! De 2 slibtongetjes bij mijn noorderburen zien er ook kraakvers en perfect gebakken uit.

Blij dat ik een tafeltje bij het venster heb kunnen versieren, met een mooi zicht op jachthaven en Mercator.  Brokje jeugdsentiment.  De Marmite ligt vlak bij het Onze-Lieve-Vrouwecollege waar ik ooit plenty broeken en in mijn dromen liefjes versleet.  Zou Mercator hier ooit voor de eerste menukaart getekend hebben ?

Een plotse verschijning van Onze-Lieve-Gastvrouw ontwaakt me uit mijn gemijmer.  In een feeëriek roze jasje, en het haar achteloos los neemt ze lieflijk afscheid. Verweesd blijf ik achter in de armen van haar man.  Ik hou de pijn kort  en beslis de kerk zingend te verlaten.” (Eric Daem)